Afgelopen donderdag was het weer zover. Ik stond op – even een vest over mijn pyjama want ik moest de jurk die ik aan wilde nog strijken – en ging als een dolle door het huis. Ik had namelijk een lunchafspraak met mijn jeugdvriendin en vond dat ik mijn plicht gedaan moest hebben voordat ik plezier mocht gaan maken.
Herkenbaar?
Is het ook herkenbaar dat ik de was die ik de avond ervoor in de machine had gestopt op ging hangen voor mijn ontbijt? En dat ik een stapel strijkwas wegwerkte omdat ik één jurk uit die stapel aan wilde, maar ja, het ijzer was toch heet?
Merk jij dan ook wel eens dat je adem op dat moment niet in je buik zit maar in je borst? Dat je hoofd vol met gedachten zit die niet van belang zijn: ik heb gisteren de trap gestofzuigd en de bank (kattenharen!), dan moet ik nu eigenlijk de vloer ook doen anders kan ik vanavond weer helemaal opnieuw beginnen…..
Als ik niet oppas gaan de dagen zoals hierboven beschreven aan me voorbij. Ik doe mijn plicht en kan de rust niet goed vinden om te genieten van de mooie dingen. Terwijl ik als psycholoog de tools in huis heb om te ontspannen en mindfull te zijn.
Ik heb die donderdagochtend uiteindelijk de volgende oefening gedaan, ik wil hem graag met jullie delen.
Ik heb koffie gezet en ben een kwartier gaan zitten. Mijn aandacht verplaatste ik van mijn hoofd naar mijn handen (warmte van de mok). Ook ging ik letten op mijn smaakpapillen: hoe smaakt de koffie? Ik zette mijn voeten naast elkaar op de grond en ging met mijn aandacht ernaar toe. Hoe voelen mijn voeten? Ik weet inmiddels uit ervaring dat wanneer ik mezelf toesta om de grond te voelen de energie door mijn voetzolen gaat stromen. De overtollige spanning laat ik op die manier afvloeien. Dit kan iedereen leren, maar het vraagt wel wat geduld.
Mijn hoofd kalmeerde, ik ging me rustig klaarmaken voor vertrek en genoot vervolgens van de autorit (met open dak want het was 30 graden) en daarna van het gezelschap van mijn vriendin.
Mocht je hier meer over willen weten en/of zelf willen leren hoe je mindfull in het leven kunt staan, stuur me dan gerust een mail. Bellen mag natuurlijk ook.
0 comment